Gera en Francisca hebben, naast alle serieuze zaken, veel lol samen. Gera is nog maar sinds kort mentor van Francisca, maar toch is er al sprake van vertrouwen en een echte klik. Iets waar ze allebei ook wel een beetje verbaasd over zijn. Francisca heeft namelijk al twee mentoren gehad, waarmee het niet zo goed verliep. Ze had zelfs al een brief naar de rechtbank gestuurd dat ze wilde stoppen met het mentorschap. Maar met Gera durfde ze het toch nog een keer te proberen. Gera is als coördinator verbonden aan Mentorschap Haag en Rijn. Zij wilde eigenlijk geen eigen mentorschappen meer aannemen. Ook was ze altijd een beetje huiverig geweest voor cliënten met borderline. Maar ze besloot toch om voorlopig mentor van Francisca te worden. Dat pakt dus voor beiden goed uit.

Meer dan een bezoekvriendin

Gera: ‘Ik bezoek Francisca een keer in de twee weken. Dan drinken we een kop koffie of eten een patatje en dan is het heel gezellig. Francisca bespreekt heel open wat haar bezighoudt. Ze is nogal recht voor z’n raap, maar daar schrik ik niet van. Als mentor ben ik natuurlijk meer dan een gezellige bezoekvriendin. Ik wil zorgen dat bepaalde zaken goed geregeld zijn. Zo heeft Francisca een hoge indicatie, maar kreeg maar heel weinig uren zorg. Er is personeelstekort bij de zorgorganisatie. Samen hebben we gezorgd dat er nu een ambulant begeleider voor haar is ingehuurd. Die komt een aantal uur in de week echt voor haar. Dan kijken ze bijvoorbeeld naar haar financiën of doen samen boodschappen. Francisca: ‘Ja dat is wel fijn, want dan is mijn koelkast goed gevuld en geef ik dat geld niet uit aan drank of drugs.’

Overleggen en samen beslissen

Francisca is, ondanks haar licht verstandelijke beperking, borderline en het feit dat ze aan een rolstoel gebonden is, een behoorlijk zelfstandige dame. Ze regelt haar zaken het liefst zelf. Dus helemaal overtuigd van het feit dat ze een mentor nodig heeft is ze niet. Maar, zoals ze zelf zegt: ‘Ook al zoek ik alles uit op internet, het is toch wel fijn om over bepaalde zaken met iemand te kunnen overleggen. En samen te beslissen over dingen’. Er zijn ook wel ingrijpende zaken in Francisca’s leven die goed geregeld moeten worden. Zo is zij al een paar jaar bezig met een geslachtsveranderingstraject. De laatste stap in dit traject, de operatie voor de definitieve geslachtsverandering, vindt bij het Amsterdam UMC plaats. Gera: ‘Francisca stond hiervoor op de wachtlijst, maar toen ging het mis met het rookonderzoek en is ze van de wachtlijst afgehaald. Het is namelijk een voorwaarde dat je een half jaar voor de operatie stopt met roken. Ik heb vanochtend een gesprek gehad met een psycholoog van het UMC. Ik heb aangegeven dat het echt niet kan dat Francisca weer onderaan de wachtlijst komt te staan. Dan moet ze twee jaar wachten. Zij wil namelijk wel stoppen met roken, maar dan moet ze wel zicht hebben op de operatie. Tijdens het gesprek bleek weer dat als je aangeeft dat je de wettelijk vertegenwoordiger bent, ze serieuzer naar je luisteren en eerder handelen.’

Weg uit Zuid-Holland

Francisca: ‘Wat nu voor mij het belangrijkste is, is dat ik wil verhuizen. Ik wil de stad uit en ik wil niet meer in Zuid-Holland wonen. Hier is teveel gebeurd in het verleden. Ik wil ergens helemaal opnieuw beginnen, maakt me niet uit waar.’ Gera: ‘Ja daar zijn we nu mee bezig. Ik sta er niet helemaal achter, want Francisca woont hier heel mooi en overal is personeelstekort. En ik vind dat ze beter eerst de geslachtsveranderingsoperatie kan laten doen. Ze is nu zover in dit traject. Francisca: ‘Maar de psycholoog van het Amsterdam UMC geeft ook aan dat het belangrijk voor de operatie is dat ik mentaal stabiel ben. En hier blijven wonen levert mij veel stress op.’ Gera: ‘We hebben inmiddels iemand ingeschakeld van Cliëntondersteuning plus, vanuit het zorgkantoor. Zij heeft zicht op alle zorgwoningen in Nederland. Zij is samen met de locatiemanager van Francisca bezig om te kijken waar er iets geschikts is voor haar.’

Omgaan met borderline

Gera: ‘Ik blijf voorlopig nog even mentor van Francisca. Ik denk dat ik echt betekenisvol voor haar kan zijn en iets kan toevoegen in haar leven. Dat vind ik belangrijk, vooral omdat zij geen contact meer heeft met haar familie. Ook leert dit mentorschap mij van alles. Bijvoorbeeld het omgaan met iemand met borderline. Ik heb nog niet echt meegemaakt dat Francisca heel boos werd. Maar wel dat zij mij mailt dat ze het leven niet meer ziet zitten. Best heftig. Maar als ik haar dan bel en we praten erover, dan draait ze gelukkig weer bij.’ Francisca: ‘Ik ben blij met Gera als mentor. Ze luistert echt en ze wil niet dat alles per se op haar manier geregeld wordt. En als ik haar stem hoor of ik zie haar gezicht dan word ik vanzelf blij. Mooi toch!’