Anne-Marie Oudenes is al ruim 10 jaar mentor!
Anne-Marie Oudenes is een van de mentoren die al ruim 10 jaar werkzaam is bij Mentorschap Haag en Rijn. Een lange tijd voor vrijwilligerswerk. Wij zijn heel erg blij met haar. En benieuwd waarom ze dit werk al zo lang doet.
Anne-Marie: ‘Ik vind het belangrijk dat mensen die niemand hebben om voor hun belangen op te komen toch vertegenwoordigd worden. Dat ze een stem krijgen en je samen met ze of voor ze kan denken en beslissen. Ik ben eigenlijk van huis uit een beetje in dit werk gerold toen ik het mentorschap en de mantelzorg voor twee vriendinnen van mijn moeder overnam. Het werk zit nu gewoon in mijn systeem.’
Wat heeft het jouw cliënten gebracht?
‘Ik denk dat mijn mentorschap ervoor zorgt dat mijn cliënten niet alleen afhankelijk zijn van de zorginstelling, maar dat er ook iemand van buitenaf met een frisse blik meekijkt. Als leek zie je toch dingen die zorgverleners door gewenning gewoon zijn gaan vinden. Soms ben je dan misschien best lastig, maar over het algemeen wordt jouw input wel gewaardeerd. Ook is de wereld van mijn cliënten groter geworden, doordat ik met ze op stap ga.’
Wat heeft het jou gebracht?
‘Ik heb zelf altijd in de gehandicaptenzorg gewerkt. Niet aan de zorgkant, maar aan de economisch-administratieve kant. Ik ben mentor bij de Hooge Burch, waar ik vroeger gewerkt heb. Ik vind het heel leuk om nu aan de zorgkant bezig te zijn. Ik heb drie cliënten hier. Twee cliënten zijn meervoudig gehandicapt. Ze kunnen niet praten dus contact maken, is lastig. Dan is het mooi als je toch een band opbouwt en van betekenis bent. Het is dankbaar werk. Je krijgt die dankbaarheid misschien niet altijd direct terug van je cliënten, maar wel van de groepsleiding. En het werk verruimt je horizon.’
Wat is het meest bijzondere dat je hebt meegemaakt?
‘Leuk is, dat je voor alle feestjes bij de zorginstelling wordt uitgenodigd. Mooi vond ik dat ik voor mijn cliënt die overleden is de begrafenis kon helpen organiseren. Je bent daar officieel misschien niet voor verantwoordelijk, maar als je al zo lang voor iemand zorgt, dan doe je dat toch. Bijzonder vond ik hoe ik mijn derde cliënt er een beetje als cadeautje bij kreeg. Zij is de moeder van een van mijn cliënten, en ik had haar wel eens ontmoet. Zij woonde nog thuis, maar dat ging eigenlijk niet meer, omdat ze helemaal vervuilde. Ze is verstandelijk beperkt en een echte zorgmijder. Samen met de thuiszorg ben ik toen anderhalf jaar bezig geweest om haar in een zorginstelling te krijgen. Omdat ze steeds meer overlast veroorzaakte, werd ze uiteindelijk aangemeld bij de GGD. Toen is het balletje gaan rollen. Nu woont ze ook in de Hooge Burch. Bijzonder om mee te maken hoe zo’n traject loopt en wat een lange adem je daarvoor moet hebben.’
