Goedkeuring - een tweede cliënt

Goedkeuring – een tweede cliënt

“Zou je er een cliënt bij willen?”

“Leuk. Maar dan graag een totaal ander type dan Suus.”

Ze moet lachen. “Ik ga mijn best voor je doen.”

Twee weken later word ik al gebeld. Er is zojuist een cliënt aangemeld die een prima match blijkt te zijn. Licht verstandelijke beperking. Bezige bij. Drukke vrolijke knul. Volgende week kunnen we elkaar ontmoeten om te kijken of we het traject van mentorschap in gaan.

Woensdagmiddag 14.00 uur. Ik sta voor zijn deur. Haal nog even diep adem. Hij woont na jaren in een groepswoning te hebben gewoond sinds kort zelfstandig maar mag dit alleen proberen als hij een mentor krijgt.  Hij weet niet zo goed wat hij kan verwachten, is door alle begeleiders die in zijn leven zijn gepasseerd wat huiverig. Dat snap ik volledig. Wéér iemand er bij. Wéér iemand waarvan je niet weet hoe lang die zal blijven.

Daar zit hij. Koen. Tien jaar jonger dan ik. Vermoeide oogopslag waar hij zich direct voor excuseert: “Sorry voor hoe ik er uit zie. Ik heb te lang zitten gamen.”

We raken aan de praat. Hij ontdooit. Ik ontspan. Hij vertelt over zijn leven. Voorzichtige, korte flarden want de kat moet eerst uit de boom. Ik vertel rustig wat ik voor hem kan betekenen. Nee ik word geen begeleider. En nee, ik ga mij niet bemoeien met dingen die hij ‘niet goed’ doet. Ik ben er om zijn belangen te behartigen. Om op te komen voor hem als hij zelf even niet weet hoe dat moet. Een rechterhand aan zijn zijde. Ik ga dingen regelen, organiseren of op poten zetten waar hij behoefte aan heeft en wat hij denkt dat goed voor hem is. Maar daarvoor moet ik hem eerst goed leren kennen. Daarom kom ik wekelijks bij hem langs. Om te kletsen, te fietsen, te sparren of simpelweg een taartje te eten met een kop koffie er bij.

Het uur vliegt voorbij. Plots wrijft hij over zijn kin. Kijkt mij onderzoekend aan en zegt:

“Ja ja zuster, ik kan wel wat met jou.”

Even schrik ik er van. Wat bedoelt hij daar mee? Maar dan barst hij in lachen uit. Ik lach mee. Zíjn manier van goedkeuring. Hij durft het aan nóg iemand toe te laten in zijn leven.

We gaan er voor.

X Carlijn Willemstijn

www.inlevendenlijve.blog

Meer ervaringen van Carlijn vind je hier.