Het mentorschap is een verrijking van mijn leven
Shanta Permentier uit ’s-Gravenzande is sinds 2,5 jaar mentor van Nel. Nel is een vrolijke dame van 62 jaar, met het verstandelijk vermogen van een jong kind. In het dagelijks leven is Shanta werkzaam als schuldhulpverlener bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Shanta: ‘Ik ben gestart met het mentorschap, omdat ik iets wilde doen met meer persoonlijke aandacht voor de cliënt.’
‘Nel kan niet goed communiceren, maar simpele dingen begrijpt ze wel. Wat ik heel leuk vind, is dat haar woordenschat groter is geworden sinds ik haar mentor ben. Nel is heel leergierig en heeft een uitgesproken mening. Als ze iets niet leuk vindt dan geeft ze dat goed aan. Soms zegt ze bijvoorbeeld dat ze koffie wil drinken en die haal ik dan. Maar dan heeft ze zich bedacht en maakt dit kenbaar door een zwieper aan de beker te geven. Aan dit gedrag moest ik wel wennen. Maar meestal is ze heel lief en vrolijk en ze kent mij inmiddels goed. Ze herkent me al aan mijn voetstappen. Als ze die hoort pakt ze gelijk haar schoenen en haar jas. Als het even kan gaan we autorijden, want dat doet ze het liefst.’
Shanta bezoekt Nel en de andere bewoners in de instelling graag. ‘Ze herkennen me allemaal en zijn altijd blij als ik kom. Het zijn hele gezellige mensen, die blij zijn met kleine dingen. Ook vind ik het een uitdaging om voor optimale zorg voor mijn cliënt te zorgen. Ik ben haar spreekbuis en moet ervoor zorgen dat dingen goed geregeld zijn en dat doe ik naar eer en geweten. Gelukkig hoef ik niet alles zelf te beslissen. Ik doe dit in overleg met de begeleiders, de artsen en andere deskundigen, zoals bijvoorbeeld het regelen van de uitvaart of het donorcodicil.’
‘Ik vind het mentorschap een verrijking van mijn leven. Het is heel goed om te ontdekken dat er meer is in het leven dan alleen werken, sporten en reizen. En dat er mensen zijn voor wie dit allemaal niet vanzelfsprekend is. Het is fijn om iets voor iemand anders te betekenen en je leert zelf ook weer van alles.’